Τμήματα
Στην Αιμοανάλυση Έβρου υπάρχουν τα παρακάτω τμήματα:
Η Βιοχημεία αποτελεί τον κλάδο των βιοϊατρικών επιστημών που μελετά τις χημικές αντιδράσεις που πραγματοποιούνται στον οργανισμό. Μελετά τη δομή και τη λειτουργία των κυτταρικών στοιχείων, π.χ. των πρωτεϊνών, υδατανθράκων, λιπιδίων, και άλλων βιομορίων. Ωστόσο, η μελέτη των βιοχημικών λειτουργιών προϋπάρχει και σε όλους τους επιμέρους κλάδους της Ιατρικής και Βιολογίας (Ανοσολογίας, Γενετικής, Ενδοκρινολογίας, Αιματολογίας, κ.α.).
Σε εργαστηριακό επίπεδο, το Βιοχημικό τμήμα ασχολείται με όλες τις εξετάσεις βιοχημικού ενδιαφέροντος, για την εκτέλεση των οποίων χρησιμοποιούνται σύγχρονοι αυτόματοι βιοχημικοί αναλυτές. Οι μέθοδοι αυτές συμπεριλαμβάνουν:
• Αντιδράσεις χρωματογραφίας
• Ενζυμικές αντιδράσεις
• Ηλεκτροχημειοφωταύγειας
Κυριότερες εξετάσεις:
Σάκχαρο, Ουρία, Χοληστερίνη, Αμυλάση, Αλδολάση, Ουρικό Οξύ, Τριγλυκερίδια, Κρεατινίνη, Τρανσαμινάσες (SGOT/SGPT), Αλκαλική Φωσφατάση, γ–GT, CPK, LDH, Χολερυθρίνη (Άμεσος, Έμμεσος, Ολική), Πρωτεΐνες ολικές, Αλβουμίνη, Σίδηρος, Φερριτίνη, Βιταμίνη Β12, Φυλλικό οξύ, Ομοκυστεΐνη, TIBC, Ηλεκτρολύτες, Γλυκαιμικό Έλεγχο, Νεφρική Λειτουργία, Καρδιακούς Δείκτες, Σύφιλη, Επίπεδα Φαρμάκων, Ναρκωτικές Ουσίες.
Οι μικροοργανισμοί χωρίζονται σε προκαρυωτικούς (χωρίς πυρήνα), π.χ. βακτηρίδια, σε ευκαρυωτικούς (έχουν πυρήνα), π.χ. μύκητες και πρώτιστα, και στους ιούς. Η Μικροβιολογία αποτελεί κλάδο της Ιατρικής και της Βιολογίας που επικεντρώνεται στη μελέτη αυτών των μικροοργανισμών, στις διαφορετικές στους ιδιότητες, καθώς και στις κλινικές εφαρμογές τους.
Στο Μικροβιολογικό τμήμα, πραγματοποιούνται όλες οι βασικές εξετάσεις ρουτίνας για την ανίχνευση των βακτηριδίων.
Τα τελευταία χρόνια, με τη χρησιμοποίηση μεθόδων Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, έχει επιτευχθεί η ακριβέστερη και ταχύτερη ανίχνευση και διάγνωση μικροβιακών λοιμώξεων ή ασθενειών, όπως: Διάγνωση Kολοβακτηριδίου (Escherichia coli), Πρωτέα (Proteus vulgaris), Ψευδομονάδα (Pseudomonas aeruginosa), Στρεπτόκοκκου (Streptococcus pneumonia, Streptococcus pyogenes), χρυσίζων Σταφυλόκοκκου (Staphylococcusaureus), κ.α.
Κυριότερες εξετάσεις:
Καλλιέργειες ούρων, πτυέλων, κολπικού, κ.α. Εκτέλεση δοκιμών ευαισθησίας (αντιβιόγραμμα). Μοριακές μέθοδοι για την ανίχνευση ιών και μικροβίων - Αντισώματα Ερυθράς, Ανεμευλογίας, Τοξόπλασμα, Κυτταρομεγαλοϊό, Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, Χλαμύδια, Λιστέρια, Μυκόπλασμα, κ.α.
Η αιματολογία είναι κλάδος της ιατρικής και άλλων βιολογικών επιστημών που επικεντρώνεται στη μελέτη του αιμοποιητικού συστήματος, των οργάνων του, και πιο συγκεκριμένα, των άμορφων και έμμορφων συστατικών του.
Στο αιματολογικό τμήμα, με τη βοήθεια σύγχρονων αναλυτων (XS-1000i), πραγματοποιούνται όλες οι εξετάσεις ρουτίνας για τη διάγνωση ασθενειών με τη χρησιμοποίηση μεθόδων μοριακής βιολογίας και γενετικής, όπως:
- Αιμολυτικές αναιμίες - Αιμοσφαιρινοπάθειες, π.χ. β-Μεσογειακή Αναιμία (β-ΜΑ), Δρεπανοκυτταρική Αναιμία (ΔΑ), ασθένεια Cooley.
- Αιματολογικές κακοήθειες, π.χ. λευχαιμίες.
- Ασθένειες Πήξης, π.χ. αιμοφιλία, θρομβοκυττοπενία, και Von Willebrand.
Κυριότερες εξετάσεις:
1. Γενικες αιματος
Γενική αίματος, Ταχύτητα Καθίζησης Ερυθρών (Τ.Κ.Ε.), Δίκτυοερυθροκύτταρα (ΔΕΚ), G–6–PD, Τέστ, Ομάδες αίματος, Rhesus, Coombs (Έμμεσος και άμεσος).
2. Εξετασεις Πηξεως
A.P.T.T., D–Dimer (D – διμερής ινικής), Du, APC Resistance, Αναστολέας ενεργού Πλασμινογόνου (PAI), Αντιπηκτικό λύκου, Ινωδογόνο (Fibrinogen), Πλασμινογόνο, Πρωτεΐνη S (Ολική και ελεύθερη), Πρωτεΐνη C, Χρόνος πήξεως, θρομβίνης (ΤΤ), προθρομβίνης (PT), INR, χρόνος ροής, Παράγων Vc, Anti–thrombin III, Φιμπρονεκτίνη.
Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελεί έναν αξιοσημείωτο μηχανισμό προσαρμογής, ο οποίος προστατεύει τον οργανισμό από παθογόνους μικροοργανισμούς και τον καρκίνο. Η Ανοσολογία αποτελεί έναν κλάδο των Ιατρικών και Βιολογικών επιστημών που μελετάει τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος κάτω από φυσιολογικές και παθολογικές καταστάσεις. Στο ανοσολογικό τμήμα, μέσα από τη συνεχή εξέλιξη της Μοριακής Βιολογίας και την ανακάλυψη νέων ανοσοβιολογικών δεικτών, γίνονται εξετάσεις που οδηγούν στον προσδιορισμό των παθολογικών μηχανισμών και λειτουργιών των νοσημάτων του ανοσοποιητικού συστήματος. Με τη βοήθεια σύγχρονων και αυτοματοποιημένων αναλυτών (π.χ. ΑΙΑ), μπορούν να γίνουν άμεσα ακόμα και οι πιο εξειδικευμένες ανοσολογικές εξετάσεις, παρέχοντας έτσι πρωταρχικό ρόλο στην κλινική διάγνωση ασθενειών, όπως:
1. Ανοσοανεπάρκειες, π.χ. σύνδρομο της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS), χρόνια κοκκιωμάτωση.
• Αυτοάνοσα νοσήματα, π.χ. συστηματικός ερυθρωματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα, Hashimoto's θυρεοειδίτιδα, myasthenia gravis.
• Υπερευαισθησίες, π.χ. αλλεργίες και άσθμα.
• Λοιμώδη νοσήματα, π.χ. ηπατίτιδες, HIV, λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό (CMV), τοξοπλάσμωση.
• Ανοσοϋπερπλασίες και καρκίνος.
• κυριότερες εξετάσεις >>
2. ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
Αντιπυρηνικά/ ΑΝΑ, Anti–ENA, –DNA, Anti SS–A (Ro), SS–B (La), Anti–Sm, Anti-CCP (Cyclic Citrullinated Peptide
Antibody), ASMA, Ανοσοσφαιρίνες IgA, G, M, D, E, Anti–RNP, APCA, C–ANCA (PR3), P–ANCA (MPO), Anti–SMA,
CRP, RA–test, β2 – Μικροσφαιρίνη, Συμπλήρωμα C3, C4, C Ολικό, Anti–dsDNA, Anti–ssDNA, Anti–μιτοχονδριακά
(ΑΜΑ), Anti–ωοθηκικά.
3. ΛΟΙΜΩΔΗ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
Ηπατίτιδες, Ερυθρά (Rubella) HIV I, II, Τοξόπλασμα, Kυτταρομεγαλοϊό (CMV), Έρπης (HSV), Ελικοβακτηρίδιο,
Χλαμύδια, Ανεμευλογιά (VZV), Λιστέρια, Μυκόπλασμα, ASTO, EBV, Αντισώματα ιλαράς, Borrelia, Brucella,
Παρωτίτιδα, Αντιεχινοκοκκικά Αb, Αντισώματα λεπτοσπείρωσης.
4. Διάφορες
Anti–GAD, IA–2 έναντι τυροσίνης, Ινσουλινικά αντισώματα, Αντι–παγκρεατικά αντισώματα ICA, Αντισώματα έναντι
φωσφατιδυλ – ινοσιτόλης IgM, Αντισώματα έναντι φωσφατιδυλ – ινοσιτόλης IgG.
5. Δείκτες
- Καρκινικοί
- Θυρεοειδικοί
- Καρδιακοί
- Αναιμίας
- Διαβήτη
- Ορμόνες
- Λοιμοδών Νοσημάτων
- Μεταβολισμού των οστών
- Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας
- Αλλεργίας
- Σήψης / Βακτηριακών Λοιμώξεων
- Έλεγχος / Παρακολούθηση Μητρότητας
- Προεκλαμψίας
- Προγγενητικός Έλεγχος
Οι ορμόνες αποτελούν χημικά στοιχεία, τα οποία παράγονται σε ένα μέρος του σώματος (π.χ. υπόφυση, Θυροειδή αδένα, ενδοκρινείς αδένες, επινεφρίδια, κ.α.), και μέσο του αίματος μεταφέρονται σε άλλα μακρινά όργανα ή ιστούς, όπου και επιδρούν. Η ορμονική επίδραση πραγματοποιείται σε υποδοχείς στα κύτταρα στόχους, οπου έχει σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίησή τους. Η ενεργοποίηση αυτή οδηγεί στη συνέχεια σε αλλαγές, όπως διαφοροποίηση στην ανάπτυξη, λειτουργία και μεταβολισμό του κυττάρου. Σαν αποτέλεσμα, η μελέτη των ορμονών αποτελεί βασικό στοιχείο στην υγεία.
Στο ορμονολογικό εργαστήριο εκτελούνται όλες οι εξετάσεις που έχουν σχέση με τις ορμόνες με τη βοήθεια σύγχρονων και αυτοματοποιημένων συστημάτων και αναλυτών, όπως:
Θυρεοειδούς
Γονιμότητας
Ανδρογόνων
Οστεοπόρωσης
Σακχαρώδη διαβήτη
Επινεφρίδια
Προγεννητικού ελέγχου
AMH (Anti-Mullerian Hormone)
Inhibin b
Κυριότερες εξετάσεις
TSH, T3, T4, Ελεύθερη Τ3, T4 (FT3, FT4), ΑΘΑ–Μ, Τ, Anti–TPO, Anti–TG, TSI, TBG, TG–θυρεοσφαιρίνη, β–HCB (χοριακή), Οιστραδιόλη–Ε2, FSH, LH, PRG, PRL, Οιστριόλη Ε3, Οιστριόλη ελεύθερη (uΕ3), Οιστρόνη, Τετοστερόνη, 17–ΟΗ–PRG, DHEA, –S, Αλδοστερόνη, Κορτιζόλη, NT–PRO BNP (εγκεφαλικού νατριουρητικού πεπτιδίου) και άλλες πολλές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρώιμη διάγνωση ορισμένων παθήσεων οδηγεί στην σωστότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους. Αυτό ισχύει τόσο για τις καλοήθεις παθήσεις όσο και για αρκετές κακοήθεις παθήσεις όπως π.χ. ο καρκίνος.
Η επισήμανση μάλιστα ότι ο καρκίνος όταν διαγνωσθεί στα πρώιμα στάδιά του παύει να είναι θανατηφόρος και ακολουθεί την πορεία οποιασδήποτε καλοήθους παθήσεως καθιστά την αξία των προληπτικών εξετάσεων (check up) ανεκτίμητη.
Προληπτικός, όμως έλεγχος σήμερα γίνεται όχι μόνο για την πρώιμη διάγνωση παθήσεων αλλά και για την έγκαιρη επισήμανση παθολογικών εξετάσεων (π.χ. αυξημένου σακχάρου, χοληστερίνης, ουρικού οξέος, κλπ) που αν αφεθούν χωρίς αντιμετώπιση αποτελούν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του ατόμου.
Σήμερα είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι, μετά από μεγάλες επιδημιολογικές έρευνες, ότι παθολογικές τιμές αρτηριακής πίεσης, σακχάρου και χοληστερίνης αποτελούν μαζί με το κάπνισμα τους σημαντικότερους προδιαθεσικούς παράγοντες για την αθηρωμάτωση (αρτηριοσκλήρυνση) και την εκδήλωση των καρδιαγγειακών επεισοδίων (δηλαδή της στεφανιαίας νόσου στηθάγχης και εμφραγμάτων του μυοκαρδίου) και αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα που αφορά το είδος των εξετάσεων που πρέπει να περιλαμβάνει ο προληπτικός έλεγχος και εδώ δεν υπάρχει απόλυτη ομοφωνία αφού θεωρητικά ένα άτομο θα μπορούσε να υποβληθεί σε αμέτρητες εξετάσεις.
Η πρακτική όμως αυτή ελάχιστα θα εξυπηρετούσε αφού η εφαρμογή ενός ευρέως check up αυξάνει τεραστίως τα έξοδα χωρίς παράλληλη αύξηση των ωφελημάτων του.
Έτσι σήμερα εφαρμόζεται το περιορισμένο check up του οποίου η αξία εξακολουθεί να είναι ανεκτίμητη. Στο περιορισμένο check up περιλαμβάνονται για άνδρες και γυναίκες:
- Γενική αίματος
- ΤΚΕ (Ταχύτητα Καθίζησης)
- Γενική ούρων
- Ουρία
- Σάκχαρον
- Ουρικό οξύ
- Χοληστερίνη
- Τριγλυκερίδια
- Ολικά λιπίδια
- SGOT, SGPT
- HDL (καλή χοληστερίνη)
- LDL (κακή χοληστερίνη)
Όλες οι ανωτέρω εξετάσεις αποτελούν εξετάσεις που γίνονται στο αίμα και στα ούρα. Παράλληλα με τις ανωτέρω εξετάσεις όλες οι γυναίκες θα πρέπει να υποβάλλονται τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο σε τεστ Παπανικολάου ενώ θα πρέπει από μόνες τους μετά βέβαια από εκπαίδευση, να μάθουν να εξετάζουν τους μαστούς τους.
Στο καρκινολογικό τμήμα γίνονται οι βασικές και πλέον σύγχρονες μέθοδοι για την διάγνωση του καρκίνου, όπου βασικά στοιχεία αποτελούν:
Τα παράπονα, το ιατρικό ιστορικό, και άλλα πιο ειδικά συμπτώματα του ασθενούς, π.χ. κούραση, χάσιμο βάρους, ανεξήγητη αναιμία, πυρετός μη διευκρινίσιμης προέλευσης, παρανεοπλαστικά φαινόμενα και άλλα.
Και οι διαγνωστικές μέθοδοι, που περιλαμβάνουν μια πληθώρα μεθόδων όπως, βιοψία, ενδοσκόπηση, ακτινογραφία, και μεθόδους πυρηνικής ιατρικής.
Στο εργαστήριο, οι διαγνωστικές μέθοδοι περιλαμβάνουν εξετάσεις του αίματος και πιο συγκεκριμένα, εξετάσεις ειδικών καρκινικών δεικτών (π.χ. PSA, CEA, CA 19–9). Οι δείκτες αυτοί, βοηθούν στην ανακάλυψη και διάγνωση συγκεκριμένων τύπων καρκίνων, στην πορεία της θεραπευτικής αγωγής τους, καθώς και στην διάγνωση συγκεκριμένων ασθενειών.
Κυριότερες εξετάσεις:
A–FP, CEA, CA 19–9, CA 15–3, CA 125, CA 50, CA 72–4, NSE, MCA, SCC, TPA, TPS, PSA, PAP, FPSA, FPSA/TPSA.
Rast Test (RadioAllergoSorbent Tests)
Aν ανήκετε σε όσους ταλαιπωρούνται από αλλεργίες (π.χ. ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα, άσθμα, κνιδώσεις, αλλά και γενικευμένες αντιδράσεις), χωρίς συχνά να γνωρίζετε ποιο ακριβώς αλλεργιογόνο (τρόφιμο, φυτό, έντομο, φάρμακο κλπ.) ευθύνεται για την ταλαιπωρία σας, ελάτε να διερευνήσουμε μαζί στην Αιμοανάλυση, με τη βοήθεια των Rast Test, τους συνήθεις υπόπτους -τα αλλεργιογόνα- ώστε να γνωρίζετε αν και από τι πρέπει να φυλάγεστε.
Είναι σκόπιμο να υποβληθείτε σε ένα τέτοιο τεστ εφ' όσον νοιώθετε κάτι από τα παρακάτω:
Aν έχετε αναπνευστικές αλλεργίες (άσθμα, ρινίτιδα και επιπεφυκίτιδα).
Aν έχετε αλλεργίες σε τρόφιμα.
Aν εκδηλώνετε βαριές αντιδράσεις σε τσιμπήματα σφήκας ή μέλισσας.
Aν είστε αλλεργικοί σε κάποια συγκεκριμένα φάρμακα.
Aν υποφέρετε από δερματίτιδες εξ επαφής (με χημικές ή φυσικές ουσίες).
Aν ταλαιπωρείστε από φυσικές κνιδώσεις (π.χ. αλλεργία στον ήλιο ή στο κρύο).
Τα Rast Test (radioallergosorbent test) διερευνούν την ευαισθητοποίηση του εξεταζόμενου σε ατμοσφαιρικά και ενδοοικιακά αλλεργιογόνα (π.χ. γύρη και ακάρεα της οικιακής σκόνης αντίστοιχα), σε σφήκες και μέλισσες και σε κάποια φάρμακα (πενικιλίνη και μία συγκεκριμένη κεφαλοσπορίνη).
H προετοιμασία:
Για τα RAST τεστ δεν χρειάζεται καμία προετοιμασία από την πλευρά του ασθενούς, ούτε διακοπή των αντιισταμινικών φαρμάκων.
Πως γίνονται:
Mε τη λήψη αίματος από τον ασθενή.
O στόχος τους:
Nα επιβεβαιώσουν τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τυχόν προηγηθέντα δερματικά τεστ ή να διευκρινίσουν το βαθμό της ευαισθησίας στα εν λόγω αλλεργιογόνα.
Φυσικά, τα RAST τεστ μπορούν από μόνα τους και εξαρχής να δώσουν ασφαλείς - και πιο ακριβείς - πληροφορίες για το αν ο εξεταζόμενος έχει ή όχι αλλεργία σε συγκεκριμένα αλλεργιογόνα.
Tα αποτελέσματα:
Tα RAST τεστ δεν δίνουν απλώς θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα, αλλά προσδιορίζουν το βαθμό ευαισθησίας του εξεταζόμενου στο αλλεργιογόνο, ο οποίος και διαβαθμίζεται από το 1 έως το 6 (μεγάλη ευαισθησία).
Α. Διαγνωστικές εξετάσεις που απαιτούν μικροσκόπηση – Διάφορες άλλες.
1. Άμεση μικροσκοπική εξέταση για άπεπτα στοιχεία κοπράνων (λίπος-μυϊκές ίνες- άμυλο).
2. Άμεση μικροσκοπική εξέταση βιολογικών υγρών (Μέτρηση κυττάρων- τύπος ΕΝΥ, περιτοναϊκό, αρθρικό, πλευριτικό κ.α.).
3. Άμεση μικροσκοπική εξέταση (νωπό παρασκεύασμα) κολπικού, τραχηλικού, ουρηθρικού, προστατικό.
4. Άμεση μικροσκοπική εξέταση (σκοτεινό πεδίο) για Σπειροχαίτη και Λεπτόσπειρα.
5. Άμεσο κατά Gram παρασκεύασμα πτυέλων, κολπικού, ουρηθρικού κλπ.
6. Άμεσο κατά Gram παρασκεύασμα για κυνάγχη Vincent.
7. Άμεσο παρασκεύασμα Βιολογικών υγρών για οξεάντοχα Βακτηρίδια – χρώση - Ziehl –Nielsen.
8. Tροποποιημένη Ziehl –Nielsen για Nocardia.
9. Tροποποιημένη Ziehl –Nielsen για Cryptosporidium.
10. Παρασιτολογική κοπράνων.
11. Οξύουροι στα κόπρανα (Scotch Tape).
12. Pneumocystis carinii σε βρογχοκυψελιδικό έκλπυμα (άμεσος ανοσοφθορισμός).
13. Clamydia trachomatis, σε κολπικό, τραχηλικό, ουρηθρικό, προστατικό, σπέρμα (άμεσος ανοσοφθορισμός).
14. Γενική εξέταση ούρων.
15. Οσμωτική πίεση ορού- ούρων.
16. Λεύκωμα Bence-Jones στα ούρα.
17. Μυοσφαιρίνη ούρων.
18. Εξέταση ούρων για κύηση.
19. Αναζήτηση Αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα:
α) Μέθοδος Mayer,
β) Ανοσοχρωματογραφική μέθοδος.
Β. Καλλιέργειες για κοινά αερόβια παθογόνα
1. Κ/α αίματος (αερόβια, αναερόβια) και με ανασταλτικές ουσίες για αντιβιοτικά.
2. Κ/α βιολογικών υγρών (ΕΝΥ, περιτοναϊκό, αρθρικό, πλευριτικό κ.α.).
3. Κ/α ποσοτική ούρων.
4. Κ/α κολπικού, τραχηλικού, ουρηθρικού, σπέρματος.
5. Κ/α προστατικού κατά Stamey- Mears.
6. Κ/α φαρυγγικού, αμυγδαλικού, οφθαλμικού, ωτικού κλπ.
7. Κ/α πτυέλων, βρογχικών εκκριμάτων, βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος, PSB.
8. Κ/α πύου, δερματικών βλαβών, υγρών παροχέτευσης κ.λ.π..
9. Κ/α άκρων ενδαγγειακών καθετήρων.
10. Κ/α κοπράνων για Salmonella- Shigella.
Γ. Καλλιέργειες για ειδικά παθογόνα
1. Κ/α για μύκητες (κάντιντα, κρυπτόκοκκο, ασπέργιλλο, κ.λ.π.) σε όλα τα ανωτέρω δείγματα.
2. Κ/α για μυκοβακτηρίδιο Φυματίωσης σε ούρα, πτύελα κ.λ.π.(για καλλιέργεια αίματος συνεννόηση με το εργαστήριο).
3. Κ/α για Mycoplasma hominis και Ureoplasma urealyticum σε δείγματα ουροποιογεννητικού.
4. Κ/α για Gardnerella vaginalis.
5. Κ/α για β- αιμολυτικό στρεπτόκοκκο ομάδας Β (σε κολπικό).
6. Κ/α για γονόκοκκο(σε ουρηθρικό, προστατικό, τραχηλικό).
7. Κ/α κοπράνων για C. Difficile.
8. Κ/α κοπράνων για Campylobacter.
9. Κ/α κοπράνων για V. Cholerae.
10. Κ/α κοπράνων για Yersinia.
11. Κ/α φαρυγγικού για Κορυνοβακτηρίδιο Διφθερίτιδας.
12. Κ/α φαρυγγικού για παθογόνες Ναισσέριες.
13. Κ/α για Nocardia.
14. Κ/α για για Listeria.
15. Κ/α για άλλα ειδικά παθογόνα (συνεννόηση με το εργαστήριο).
16. Ταχεία απομόνωση μυκοβακτηριδίων με αυτόματο σύστημα Bactec.
Δ. Αναερόβιες καλλιέργειες
1. Αίματος.
2. Βιολογικών υγρών κλειστών κοιλοτήτων (ΕΝΥ, περιτοναϊκό, πλευριτικό κ.α.).
3. Πύου αποστημάτων, εμπυημάτων κ.α..
4. Νεκρωμένων ιστών.
5. Υλικού διατραχειακής παρακέντησης πνεύμονος.
6. Άλλα (συνεννόηση με το εργαστήριο).
Ε. Μέθοδοι Προσδιορισμού Ευαισθησίας στα αντιβιοτικά
1. Αντιβιόγραμμα – μέθοδος διάχυσης με δίσκους (Kirby - Bauer).
2. Ελάχιστη ανασταλτική πυκνότητα σε Gram θετικά και Gram αρνητικά (MIC) .
3. Ελάχιστη βακτηριοκτόνος πυκνότητα (MBC).
4. E - test για μύκητες.
5. E - test για απαιτητικά μικρόβια.
6. E - test για αναερόβια (συνεννόηση με το εργαστήριο).
ΣΤ. Μικροβιολογικές εξετάσεις που αφορούν Νοσοκομειακές Λοιμώξεις
1. Έλεγχος ρινικής φορείας για MRSA.
2. Έλεγχος φορείας για άλλο μεταδοτικό νόσημα στο προσωπικό και στους ασθενείς.
3. Έλεγχος μικροβιακού φορτίου στους χώρους του Χειρουργείου.
4. Μικροβιολογικός έλεγχος κλιβάνων Κεντρικής αποστείρωσης.
5. Έλεγχος για υφομύκητες σε χώρους λευκοπενικών ασθενών.
6. Τυποποήση επιδημικών στελεχών Νοσοκομειακών Λοιμώξεων.
7. Συνεχής παρακολούθηση (surveillance) της συχνότητας απομόνωσης και ποσοστών ευαισθησίας στα εν χρήσει αντιμικροβιακά των Νοσοκομειακών και εξωνοσοκομειακών στελεχών.
8. Ταυτοποίηση σε επίπεδο είδους στελεχών Νοσοκομειακών Λοιμώξεων.
9. Συνεχής παρακολούθηση (surveillance) βακτηριδίων για εμφάνιση κατά συρροή κρουσμάτων Νοσοκομειακών Λοιμώξεων.
Σήμερα ο έλεγχος των μελλοντικών γονιών θεωρείται απαραίτητος γιατί αντιμετωπίζονται πολλές καταστάσεις που θα έβαζαν σε κίνδυνο την ομαλή εξέλιξη μιας εγκυμοσύνης.
Ο προγεννητικός έλεγχος που πραγματοποιείται και στους δύο συζύγους μπορεί να ανακαλύψει πολλές παθήσεις που θέλουν ειδική αντιμετώπιση, πριν ακόμα την πραγματοποίηση της σύλληψης.
Ο προγεννητικός έλεγχος περιλαμβάνει τις παρακάτω εξετάσεις:
- Η Γενική αίματος που πιθανά να αποκαλύψει κάποια αναιμία της γυναίκας ή άλλη πάθηση του αίματος που θα ήταν καλλίτερα να αντιμετωπιστεί πριν τη σύλληψη.
- Η Εξέταση του Σακχάρου αίματος που δείχνει αν υπάρχει Σακχαρώδης Διαβήτης ή προδιάθεση για Σ.Διαβήτη στην κύηση.
- Η Ηλεκτροφόρηση της Αιμοσφαιρίνης και το test Δρεπανώσεως θα δείξει αν κάποιος από το ζευγάρι ή και οι δύο έχουν το στίγμα της Β΄μεσογειακής αναιμίας ή το στίγμα της Δρεπανοκυτταρικής.Ειναι πιο ευκολο σε αυτή τη φαση να αποκαλυφθει ένα κρυφό στίγμα και να γινουν οι απαραιτητες μοριακες τεχνικες για αξιολογηση του.
- Έλεγχος της γυναίκας για Ανοσία ή αν πάσχει από διάφορες αρρώστειες όπως η Ερυθρά ή αν έχει προσβληθεί από Τοξόπλασμα, Λιστέρια, CΜV,ερπητα γενν.οργανων,χλαμυδια κλπ.
- Ο έλεγχος συνεχίζεται για την διαπίστωση διαφόρων παθήσεων όπως της Σύφυλης, Ηπατίτιδας Β και C, HIV ενώ εξετάζονται και τα κολπικά υγρά για την διαπίστωση κολπίτιδων (Μύκητες, τριχομονάδες) και τραχηλίτιδων (Χλαμύδια-Μυκόπλασμα).
- Ο έλεγχος του θυρεοειδούς αδένος.
- Ο έλεγχος της έμμεσης Coombs
Η ομάδα αίματος και το Rhesus oλοκληρώνουν τον προγεννητικό έλεγχο, μαζί φυσικά με το test Παπανικολάου, το ενδοκολπικο υπερηχογραφημα και την εξεταση του μαστου.
Τι είναι οστεοπόρωση;
Η οστεοπόρωση (απώλεια οστικής μάζας) είναι μία πολύπλοκη νόσος, που μένει ασυμπτωματική, μέχρι να συμβεί Κάταγμα.
Ποιοι κινδυνεύουν να πάθουν οστεοπόρωση;
Συνήθως οι γυναίκες λόγω της μείωσης των οιστρογόνων κατά την εμμηνόπαυση. Επίσης γυναίκες μετά την ωοθηκεκτομή και παρατεταμένη αμηνόρροια. Άτομα που παίρνουν κορτικοειδή για μεγάλο διάστημα. Άτομα με περιορισμένη σωματική δραστηριότητα κλπ.
Θεραπεύεται η οστεοπόρωση; Σήμερα υπάρχουν πολλά φάρμακα που περιορίζουν την εξέλιξη της οστεοπόρωσης και μειώνουν τον κίνδυνο κατάγματος. Πρέπει βέβαια η θεραπεία να δίνεται από ειδικό γιατρό, μετά από σωστή εκτίμηση κάθε αρρώστου.
Στο Ιατρείο μας εκτελούνται οι αιματολογικές εξετάσεις:
- B-Cross Laps ή CTX (C τελοπεπτίδιο)
- PTH
- BGP
- 25 (OH)2 Βιταμίνη D3
- TP1NP
- Ασβέστιο/φώσφορος ορού
- ALP
- λευκώματα ορού
Καθώς και οι εξής ουρολογικές εξετάσεις:
- Ασβέστιο/φώσφορος ούρων 24ώρου
- υδροξυπρολίνη ούρων 24ώρου
- VMA ούρων 24ώρου
